Nú heystið følist á lotinum, gerst er myrkt og skýmligt á morgni og kvøldi – og vit minna tí stór og smá á at finna fram endurskinini.
Fólk til gongu hava lyndi at halda, at tá tey síggja bilin, sær bilførarin eisini tey. Veruleikin er tó, at í skýming og myrkri er nærum ógjørligt hjá bilførarum at síggja teg, ert tú ikki í endurskini. Tí er tað bílig lívstrygging altíð í minsta lagi at nýta eitt endurskin, tá tú ert til gongu í myrkri ella skýming.
Tvey ella tíggju sekund
Við at vera í endurskini minkar tú um vandan at verða ákoyrd/ur við umleið 85%. Tí við endurskini gerst tú munandi sjónligari í myrkri, sum økir merkisvert um trygdina, tí bilførarin fær stundir at bremsa, gerst tað neyðugt.
Uttan endurskin ert tú nústani sjónlig/ur á 25-30 metra fjarstøðu, meðan tú við endurskini sæst í myrkri á 140 metra fjarstøðu, tá bilførarin brúkar nærljós. Við fjarljósi sær bilførarin teg á 400 metra fjarstøðu. Í tættbygdum øki hevur bilførari við nærljósum og 50 km/t ferð tvey sekund at varnast teg, um tú ikki ert í endurskini. Við endurskini hevur bilførarin 10 sekund – í hesum høpi kann tað vera munurin millum lív og deyða. (Kelda: www.rff.fo/ www.toi.no)